Ey yar!
Sen ki;
dilimde bir dua iken,
yokluğundan muzdarip ömrümün son demlerinde;
kalbimde iman oldun,
öfkeme zindan oldun ve ruhuma beden.
Şimdi sensiz, bu son nefesi reva görmek de neden!
Ey yar!
Ben ki;
dilerken, yanında vermeyi son nefesi;
şimdi dönüp arkanı giderek,
boğazımı cellat bir hasretin ellerine bırakmak da neyin nesi! ...
Mehmet Emin Kadıhan
15 Nisan 2011 Cuma 13:32
Mehmet Emin KadağanKayıt Tarihi : 20.4.2013 08:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!