Ey yadıma hüzün zerkeden hancı!

Hangi durakta dursam
Göçüp gidenlerin serencamıyla halimi ansam
Nefsimin zafiyetlerini arlanmadan bir bir sıralasam
Dönüp kalbime baksam, ruhumdan utanmasam
Aklım ve izanım için kimi suçlasam
Teslim edilen irademi bulsam
Sonra yanarak yakarsam
Aşkın eşiğinde uyusam

Ne zaman viran içinde kalsam
Suskun hıçkırıklarımı dur durak bilmeden yazsam
Adresi belirsiz sahralarda umuda kansam
Gönül kapım için karanlığı aralasam
Bizar halimden o an kurtulsam
Şevkin kollarında kanatlanıp
Burukluğumu bıraksam
Haz içinde ağlasam

Sessiz ve sakin bir beldedeyim
Sanki kimseler yok sual etsem şimdi nerdeyim
Nasıl bir kazanın nöbetinde beklemekteyim
İnsanlık adına niçin böyle kederdeyim
Elhak nefsime yönelip bedelleşmeliyim
Kalbimin çığlığını dinleyip
Ruhumdan söz etmeliyim
Aşk için geçmeliyim

Ne sünneti ve sünnetullahı anladım
Yıllardır taklit üzre yaşamaya adandım, kaldım
Neden tahkik etmeyi kefiyetim için yaptım
Zevk adına hangi yolları arşınladım
Cehaletin derdiyle kokmadım
Edebin halinde bulunmadım
Sonra aşkı ne sandım
Onun için açtım

Emrin sahibi kimdi niçin nefsime çok kederdi
Aklım ve izanım söyle yıllardır nerdeydi
İradem nasıl bir hal içinde zafiyetti
Nasıl bir sevda kalbimi şerhhetti
Bin hüzün içinde titretti
Sualler nasıl dilegeldi
Oysa cahil kimdi
Aşk nasipti