Ey Veliyyü'n-ni’am Ey Âsaf-i ‘Âlî-mikdâr

Ey veliyyü'n-ni’am ey âsaf-i ‘âlî-mikdâr
Ey bihîn-sufre-keş-i gürsinegân-i idbâr

Sensin ol menba’-i ser-şâr-i semâhat kim olur
Kemterîn-katre-i cûdun nice bahr-i zehhâr

Maksim-i rızk-i cihân dergeh-i ikbâlündür
Hâk-i pâyundadur iksîr-i husûl-i her kâr

Merhamet sende kerem sende mürüvvet sende
Eylemiş sende Hudâ lutf-i ‘amîmin izhâr

Reşha-i ebr-i güher-bâr-i kef-i cûdundur
Söndüren sûz-i derûn-i fukarâyı her bâr

Her nefesde leb-i cân-bahşun ider feyz-i hayât
Olsa her kim maraz-i fâka ile sîne-figâr

Olur i’câz-i ‘atân ile hem-âgûş-i kabûl
Vüs’at-i ceyb-i kibâr ile kef-i teng-i sıgâr

Kadem-i himmetinün kefşi terâzûsında
Basber-â-bercedür elmâs ü zer ü seng ü gubâr

Hânis olmam ser-i eflâke yemîn itsem de
Zîr-i pâyunda meh ü mihr ü sevâbit seyyâr

Reg-be-reg bâg-i hazân-yâfte-i âfâka
Şâmil oldı keremün hem-çü sehâb-i emtâr

Ser-be-ser ‘âlemi müstagrak-i ihsân itdün
Şûre yerlerde dahı kalmadı bir huşk gubâr

Âstânun gibi mîzâb-i mu’allâ var iken
Mâ’-i lutfun cereyân itmek içün leyl ü nehâr

Çeşmesâr-i keremünden hîç olur mı mahrûm
Pest ü bâlâda olan teşne-dilân-i âzâr

El-’ataş el-’ataş ey menba’-i ser-çeşme-i cûd
Âteş-i ye’s ile çâk oldı leb-i hâhiş-kâr

Teşnegî-i gam ile deşt-i emelde hâtır
Rûz ü şeb itmede bî-tâb ü tüvân geşt ü güzâr

Bir içim su dilerüm ‘ayn-i ‘inâyâtundan
Kim ide kûze-i ümmîdümi feyzi ser-şâr

El-meded el-meded ey Hızr-i beyâbân-i kerem
Kalmışam bâdiye-i ye’sde bî-dâr ü diyâr

Menzil-i kâm ba’îd ü reh-i maksûd hilâf
Za’f ile kalmadı tâli’de mecâl-i reftâr

Kâmet-i tab’um olup ham-şude-i bâr-i emel
Yine hulyâda fürû-mânde-i hayret dil-i zâr

Gitdi hep leşker-i sâmân ü safâ sabr ü sükûn
Reh-i hâbîde-i iflâsda kaldum nâ-çâr

Bî-sadâ-yi ceres-i kâfile-i pinhânî
Dîde-i ahter-i bahtum nice olsun bîdâr

Hızrveş himmetün olmazsa eger râh-nümûn
Pây-mâl-i sipeh-i gussa olur cism-i nizâr

Dest-gîr ol yetiş ey şâh-süvâr-i ikbâl
Olmadın pây-i taleb âbile-rîz-i idbâr

Dâd ü feryâd eyâ sâhib-i rahm ü şefkat
Oldı bu renc ü meşakkat ile hâlüm düşvâr

Gerçi ma’lûm-i şerîfündür eyâ kân-i kerem
N'eyledi n'işledi bana felek-i nâ-hencâr

‘Afv kıl derd ü felâket beni güstâh itdi
N'ola tasdî’ ile oldumsa perîşân-güftâr

İstinâden kerem ü cûduna güstâhâne
‘Arz-i ahvâl-i perîşân ideyüm bir mikdâr

Yanarak yakılarak reh-güzer-i cûdunda
Ruk’a ruk’a iderüm çün varak-i şâh-i çenâr

Âh kim bu felek-i hîleger ü âteş-bâz
Oldı hırmenkede-i tâli’üme şu’le-nisâr

Nâ-gehân eyleyüp iş’âl-i harîk-i cân-sûz
İtdi gam-hâne-i târîkümi pür-ahger-i nâr

Ced-be-ced gûşe-i mevrûsemi sûzân itdi
Oldı kül öksüzi bu tıfl-i dil-i gam-âzâr

Hayf kim gürbe-i hâkistere döndürdi dili
‘Âkıbet vaz’-i şütür-gürbe-i çerh-i gaddâr

Vatanumda beni ser-geşte-i gurbet itdi
Târ ü mâr eyledi esbâb-i ümîdüm ne ki var

Rûzgâr eyledi âvâre kebûter gibi âh
Lâne-i murg-i dili vakf-i hevâ-yi idbâr

Âşyânumda olan hâr ü has-i nâ-çîzi
Eyledi bâ’is-i îkâd-i meşâ’îl-i hasâr

İdüp efgende felek ahter-i baht-i şûmum
Eyledi sakf-i kühen-çûb-i dile vaz’-i şerâr

Cümleten oldı telef şu’le-i nâ-geh-res ile
Pîrehen kaldı fakat sînede mânend-i fenâr

Na’l-der-âteş-i endûh-i felâket oldum
Oldı esb-i hevesüm pâ-be-’ikâl-i ekdâr

Dâg-ber-dâg-i derûn oldum egerçi bu kadar
Lâleveş her kese sûz-i dilüm itmem izhâr

Âteş-i mihnet ile hâne-harâb olmış iken
Keremün fikri virür yine tesellî her bâr

Bir senün gibi efendim var iken ‘âlemde
Nice giryân olayum gayra çü ebr-i midrâr

Sen bilürsin benüm ahvâlümi yahşı vü yaman
Sana kaldı işüm ey âsaf-i ‘âlî-mikdâr

Kerem olursa yine senden olur sultânum
Ey veliyyü’n-ni’am-i ‘âlem ü ey fahr-i kibâr

Mâ-melek gitdi tenüm kaldı zebûn ü ‘uryân
Zîb-i dellâl-i mezâd oldı kabâ vü destâr

Hil’at-i mansıb-i ihsânuna şâyân eyle
Çâk çâk oldı meded pîrehen-i sabr-i karâr

Hâsılı lutfuna her vech ile muhtâc oldum
Eyleme bendeni mahrûm-i ‘atâ-yi bisyâr

Lafz-i dînârda nâr olması pek zâhirdür
Yakışur muhterik-i nâra ‘atâ-yi dînâr

Ey tabîb-i dil ü cân ancak olur lutfunla
Çâre sevdâ-zede-i nâra usûl-i dînâr

Her kese lutfun olurken kapama sâde bana
Bâb-i ihsânuna geldüm çü gedâ-yi cerrâr

Ebsem ol bî-edebâne ne bu tatvîl-i kelâm
Elem ü sûziş ile tâ-be-key olmak miksâr

Ser-nüvişt-i ezelî böyle imiş çâre nedür
Hükm-i takdîre gerek kulda rızâ-yi bisyâr

Kârı teslîm-i kazâ vü kader eyle Sâmî
Eyleme şekve ile ta’n-i sipihr-i devvâr

Söz tamâm oldı yeter sûziş ile eyle du’â
Ba’d ez-în sıdk ile ol sübha-şümâr-i ezkâr

Hân-i na’mâ-yi İlâhî çekilüp âfâka
Tâ ki devr ede bu nüh-kâse-i fîrûze-bahâr

Hânedânun ola ma’mûr ü müretteb dâ’im
Devlet ü ‘ömrüni efzûn ide hayy ü settâr

Mesned-i sadr-i vezâretde Hudâ-yi müte’âl
Eyleye zâtunı pîrâye-dih-i istikrâr