Ey Vatan Şiiri - Nebi Ünler

Ey vatan
Zenginlerin keyif çatar
Ateş düşer fakir ananın canevine
Gariban babalar bağırlarına taş basar
Yanık analar ağıtlar yakar…
Kocabaşlar hata yapar, bin yuh gafletlerine
Mankurtlar her yerde, bedava vatan satar…

Ey vatan
En güzel yerlerin parsel parsel,
Parayı bastıranlara peşkeş çekilir.
Dün Osmanlı’nın çürümüşleri,
Bu gün vicdan yoksulu muktedirlerin
Saraylarında keyif ehlidir…
Her bunalım da Mehmet cepheye
Kanlarını dökenler, canlarını verenlerin
Nedense hep fakirlerindir.

Ey vatan
Parayı icat eden Lidya’lılar
Bağrından çıkmış olsalar da
Niçin Anadolum da hiç fakirlik bitmez?
Fakirlik bitmedikçe
İstesek de, istemesek de
Gariban Türklüğün Fakirliğinin bedeli olarak,
Yaşamak, yaşatmak için Yesevi’nin
Alparslan Hanın devamlılığını
Uğrunda öleceğiz ey vatan.

Ey vatan
Bolubeyi'ne karşı bir Köroğlu
Zenginden alıp yoksul doyuran,
Çıkartmışız çıkartmasına da
Delikli demire vermişiz kurban...
Dadaloğlunun dilinde
“Ferman Padişahın dağlar bizimdir...”
Koşmalarında Fermanlar yırtan
Kozaan Sancağına adını veren, Kozanoğlu,
Namertlerin, kahpeliğiyle Mısır’a sürgün!
Aydın da Atçalı Kel Mehmet Efe
Halkın gönlünde padişahtan da üstün
Lakin akıbeti başı olmayan bir beden
Devletçe çözülemeyen bir kör düğüm!

Ey Vatan
İşte gene bir yağmur başladı
Karşımda maskeli Aykız sultan
Donmuş dudaklarında acının tebessümü,
Sanki bir fotoğraf taaaa Mavera’dan...
Bir eski şiirin dizelerini düşürüyor aklıma
“Didemden dökülen yaşların ince sızısıydı gelişin...”
Geri kalanını kaldırdı yengem, emmimin sandığına
“Gözüm gibi sevdiğim...” uzaklarda perişan
Yılgın Yağmur’un elinde kalem, kâğıt
Tanrım; askerimle, polislerimle devletime zeval verme
Al bayrağım daima dalgalansın mavi göklerde...
Hastalarımıza şifa, borçlularımıza infâk ehli kullar,
Zenginlerimize insan sevgisi, sadaka çömertliği,
Ve sevenlere vuslat, sevdikleriyle,
Amin... Amin diyorum... Amin diyorum Ey vatan.

Aşiyansız, 23.12.19 – 17.24 Y.Y.