Ey Usta! Şiiri - Selim Adım

Gönül çağlamış, söz bitmiş ise
Dil kendini ne sanar? Ey usta!
Ömür ağlamış, öz gitmiş ise
Kul kendini ne sanar? Ey usta!

Çabucak geçer, kılıç yarası
Kem sözün yanar,her dem çırası
Parada versen olmaz çaresi
Pul kendini ne sanar? Ey usta!

Arandın durdun, düştün telaşa,
Güvenme asla, toprağa taşa,
Allah'a ram ol, koşturma boşa,
Yol kendini ne sanar? Ey usta!

Daim huzurlu, hakkın camisi
Sevabın alırsın, verir hamisi
Ukbada yüzer gönül gemisi
Mil kendini ne sanar? Ey usta!

Son nefes gelir,o ömrün biter
Ocağın söner, dumanın tüter,
Yapılan sevap kabirde yeter
Çul kendini ne sanar? Ey usta!

Arzeni söyler, kalemi kırık
Vatanın sever, atası yörük
Bahçesi viran, toprağı karık
Gül kendini ne sanar? Ey usta