Ey usta Şiiri - Hakan Özüçelenk

Gece yarısı kıyamet misali deprem.
Taşlar , molozlar altında kaldı ülkem.
Kaygı, panik , korku kalmadı neşem.
Lokmayı yutmak zor, suyu içemem.

Biz yaptık bu dünyayı cehennem.
Binlerce insanımız oldu paraya yem.
Nereye üzüleyim kime yanayım bilemem.
Yıllar geçse bile bu acıyı içimden silemem.

Neden böyle oldu usta?hakkımızı helal etmem.
Artık bundan sonra yemin etsen bile güvenmem.
Yaptığın yapının demiri çimentosu az, giremem.
Azrail gibi can aldın artık ben sana ailemi vermem.

Yaşam zor , yuvalarımızı tarladan çeksek desem.
Ne dersin milletim? bu şiirle size seslensem.
Bana yazık olur, bir söz etmeden gidersem.
Başımıza gelenler kendi elimizle yaptıklarımızdan.

Ey usta! parayı çok cebe koyunca ahiret senin mi?
Depremde ölenlerin hesabı orada seni beklemez mi?
Tüm malını canını versen bile günahın biter mi?
Usta nasıl yaptın? Nasıl kıydın? Allah seni affeder mi?

Gün birlik olma zamanıdır, şimdi parolamız ahilik.
Helal kazanç için çabamız her yerde olsun iyilik.
Bunca insanımızı boşuna enkaz altında yitirdik.
Artık uyanma zamanı bu yıkımı hak etmedik.

Eğer vicdanında biraz sızı varsa ders al usta.
Diktiğin binalar ayakta kalmadı. Millet yasta.
Artık düzelmez bu ruhlar hep yaşam boyu hasta.
Diyeceksin sadece ben miyim? evet sensin başta.

Kader yapacağınız mücadeleye bağlı der, yaradan.
Neydi seni bu para aşkıyla şeytana satan?
Şimdi toprağın altında binlerce yatan.
Yıkılan her ev her can kaybettiğimiz vatan.

.