Ey Talip. Şiiri - Gül Yetimi

EY TALİP....

Ferhad’a acıma ey talib, dağları
delerken yorulmaz o! Mecnun’a da gülme sakın, divanesi olduğu yâr uğruna
kaybettiği aklın ardından aslâ gözyaşı dökmez..
Sen asıl Yusuf’un hâlinden ibret al, âşık olmak varken hazinedar oldu. Bir de
âlemlere rahmet olarak gönderilmiş Efendimizin
(s.a.v.) hâlini düşünsene..!
O ki Mirac’da yâriyle arasında neredeyse bir adımlık mesafe kalmışken (kabe
kavseyni ev edna), yâre sarılmak yerine bizleri düşündü de "Ümmetim! Ümmetim!"
deyû ağlamaya başladı.
İmdi, söyle bakalım ey talib, fedakârlığı büyük olanlar kimler..?
Aşıklar mı, yoksa aşktan vazgeçenler mi..?

(ALINTI ) GÜL YETİMİ..