Ey Sevgili Yalnızlık Şiiri - Emre Korkmaz 2

Ey sevgili yalnızlık
Bir ölçeğe tâbi kıl kendini
Öğle güneşinin üzerine çıkarsan kısık kısık
Kuşların öpüşü cıvıltılıyken
Parla gözlerimin önünde,

Sınırlarında dur aşkın ama yaklaşma
Ne de olsa seni bulmaya çalışırken,
aniden tuhaflaşır kendisi
Girme sakın içeriye.

Öyle güzel ölürüm ki artık beni bıraktığın o yerde
Bir daha anılmazcasına, tek bir harfi bile adımın
Bir ölüm şu hayattaki tek gerçek sanıyordum,
Başıma şimdi, bir de sen çıktın.