Ey Sevgili...Tükeniş...

hayır...
asıl, leyla ve mecnundan sonra başladı büyük sevdalar
büyük sevdaları taşladı her gün alacakaranlık
ve gökyüzü
ve yıldızlar
ve ay
gücü yetmedi bunu engellemeye…

yüreğime kar düşerken
ben yağmuru düşlüyordum
ve üşüyordum ey sevgili
sen gülüyordun...

işte orada kar yağarken yüreğime
hiç istemeden de olsa
yağmuru, kirpiğime asıpta öldürdüm...
sevdanın
iki yüzsüz sevdanın
ağladığını mı düşündün…
hayır…elbette hayır...

söyle ey sevgili
hangi sevda daha kutsal
hangisi diğerinden büyük...
hangi sevda satılmadı ki ihanetle
hangi sevda gözyaşında duruldu
hangi yürekde yıkadı kendini…

yine hayır değil mi? ...

yine ey sevgili...
yağmur, ey sevgili
nasılda onurludur düştüğünde toprağa
nasılda kucaklaşır hasretle...
şaşarsın…inan ki şaşarsın
sonra, hangi sevda küçülmez ki yağmurun ellerinde…

şimdi ey sevgili
haykırıyorum
tek kol
tek bacak
yanmış bir yürek
yarım kalan türkü
yanmış, yıkılmış kuş yuvası
ve ölümüne yürek çığlığı
inan daha büyüktür sevdadan
inan ki çok büyüktür...

artık sevgili...
sevmemelere daha çok saygı duyuyorum
daha da bir seviyorum sırtını dönüpte gitmelere...
çünkü, inan sevgili
asıl orda gizlidir büyük sevdalar
sevmemelerde…
gitmelerde…

şimdi burada
yüreğimde
yağmur var
ve kar…

sen şimdi soracaksın bitmedi mi?
bitti sevgili…bitti…