Ey sevgili, En sevgili! Şiiri - Özlem Çetin

Ey sevgili, en sevgili,
Kapattın gönül kapını vurdun kilidi,
Bir zalimin gergefinde ördüm kendimi,
Bir çift bal rengi gözler vurur kalbimi, kalbimi,
Sensiz bir gün daha yağmalandı biliyor musun?

Ey sevgili, en sevgili,
Seni götüren şafak üstüme doğmaz ise,
Gizli bir işgal altında kalır yüreğim
Ne haczi kalkar ne borcu biter,
Girdiğim her yürekte bir mülteciyim
Vatansızım, topraksızım ama ben ölmedim
Ölmeyeceğim,
Başımı yoluna koydum billah dönmeyeceğim.

Ey sevgili en sevgili,
Bu gece yüreğimde türküler dile geldi,
Sen gelmezsen eğer;
Bir kuş olur, uçarım gökyüzüne
Yağmur olur yağarım pencerene,
Düşerim ocağına, tüterim duman duman,
Ne var ki, bu sevdayı anlatamam kendime bile.

Ey sevgili, en sevgili,
Bir ateş yaktım içimde,
İyiliğin yolları aydınlansın
Bezgin insanlara umut versin diye.
Yitik sözler sahibini bulsun,
Durmadan değişen dünyada
Dostluk çoğalsın, paylaşılsın diye.
Uzattım ellerimi,
Yalnızlık omuz verdi, yıkılan bedenime.

Manisa 15.02.2009