Ey sevgili Şiiri - Yüksel Şeker

Ey sevgili
ya yüreğinin ya da cehennemin yolunu göster bana
sevmeyi unuttukça üşür olduk yalnızlığın ayazında.
tarifsiz acılar doğuruyorsa ömrümüzün mevsimleri,
durup dururken ağlamaklı oluyorsak gecenin sessizliğinde,
dalıp gidiyorsak,
hep uzaklarda birini arar gibi
ve yanılgılar sızlıyorsa içimizin uçurumlarında
sebepsiz değil...
sevmeyi unuttukça kırıldık birer birer vahşi fırtınaların gölgesinde.
pişmanlık gözyaşlarıyla sulasak bile ne fayda!
elimize dokunan sevgi dolu bir elin,
yüreğimizin aynasında yankılanan bir çift güzel gözün sıcaklığını,
saçlarına papatya taktığımız bir sevgilinin,
dudaklarımıza alevler bırakan bir tenin
değerini bilemediysek ne fayda
gidişler kaçınılmaz olur
ve her gidiş, her terkediş
bir parça da bizi koparıp götürür beraberinde.
sevmeyi unuttukça kanadı yüreğimizin en çocuksu yanı.
her kaçış dönüp kendimize çıktı.
dönüp de yüzümüze bakacak yüzümüz olmadı.
tükettik, tükettikçe tükendik, fark etmedik.
her kavuşma aslında ayrılıklar taşırmış zulasında, bilemedik.
kehribar sabahlar da derman olmadı derdimize.
bu yüzden kanıyoruz olur olmaz saatlerin çıkmazında.
yalnız kaldık kalabalığın orta yerinde.
hangi yüze dönsek,
geç kalmış bir türkünün nakaratı dağılıyor avuçlarımızda...
üzülmek, büyümektir.
büyüyoruz acıyarak.
durmuşuz hayatın uçurumda
bir adım öne gitsek ölüm,
kalsak yalnızlık.
umut da ölürse insandan önce,
ne kalır sevgili geriye, ne kalır?
ömrümü aşkının önüne serdim şimdi sevgili
sakın yenildiğini düşünüp deşme yaralarını.
benin istediğim,
karanlığın içinde rengarenk yıldızlar sermek
bırak sereyim yatağına
bırak mahzun çocuk gülüşleri çizeyim yüreğine
ve bir ömür boyu nefesini nefesimde taşıyayım.
sen yeter ki yenildiğini düşünüp dağılma
can kırıkları gibi hüznün çıkmazlarında...!!!

Yüksel ŞEKER