Çığlıklarımın durulmadığı en ücra köşelerden yazıyorum....
Ey sevgili,
Yanlız gülüşün kaldı aklımda.
Birtek gülüşünü ezberleye bildim.
Birde bitmek bilmeyen hasretini....
Oysa ne çok isterdim gülüşüne ahenk katan gözlerinde kaybolmayı.
Sabah seherinde dalgalanan saçlarını seyretmeyi.
Nisan yağmurların da ıslanmayı
Yanağından süzülen bir damla hüznüne ortak olmayı ne çok isterdim.
Saçma sapan şeylere gülüp olmadık yerde ağlamayı...
Baharın Yeşilliğine kucak açmış kırlarda koşmayı..
Alaca karanlıklarda yıldızları saymayı..
Şefkat dolu kollarında uyumayı.
Hatta ölümün beni bir sabah.
Son kez gözlerin gözlerime değdiğinde bulmasıni ne çok isterdim...
Şimdi ise bir gülüşün kaldı aklımda.
Birde bitmek bilmeyen hasretin....
Kayıt Tarihi : 24.7.2020 09:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!