Ey sevgili Şiiri - Müzeyyen Yavuz

Seni Dualarıma sakladım
Rabbimle benim aramdasın ..
Aşk yanmaktır Ey Sevgili!
Yanıp kül olmakt,
Kerem gibi Aslına ermektir.
İbrahim misali.
Ateşin ortasına hesapsız girmektir
Onun gönlünün yangınıdır
Ateşi gülistana çeviren.
Yanmak insanı kurtarır hamlıktan çiğlikten.
Hem ne diyordu şair;
"Yanmışın halinden ne bilsin hamlar
Sükut gerektir bize gayrı vesselam..
Gözlerinden ayrı geçen her an yanmaktayım.
Ey Sevgili !
Bilesin ki..
Aşk bedel ödemektir
Bülbül,gonca gülü görebilmek için
Her seher uyanık olmak
ve güle ulaşmak için
Yüreğini gülün dikenine asmak,
kanını akıtmak zorundadır.
Söyle Ey Sevgili.
Ya ben yüreğimi nereye asayım ?
Çünkü Aşk bedel ister,
Külfetsiz nimet olmaz.
Beklemek bedel ödemekse eğer
Ben hâlâ ödüyorum o bedeli.
Ey Sevgili!
Mecnun gibi aklından,
Kerem gibi bedeninden vazgeçmek.
YâR’dan gayrısından,cümle cihandan vazgeçmek.
Yemeden,içmeden,uykudan uyanıklıktan
vazgeçmekten bile vazgeçmektir
Gün gelince.
Senin için senden vazgeçmişim.
Bir tek yâri bilmek,
onu canından daha aziz bilmektir.
Ondan gayrı bildiklerinin hiçbir şey olduğunu
dünyanın onunla anlam taşıdığını bilmektir.
Onun selâmı ile gelen
Belâ bile olsa
Ona Eyvallah diyebilmektir.
Kızmana,gülmene,gelmene,
Gitmene hepsine Eyvallah.
Ey Sevgili,,Aşk susmaktır !
Senin güzelliğini,
iyiliğini tarif etmeye
gücün yetmediği an susmaktır.
Kelâmın,kalemin,sözün tükendiği yerde,
manayı sessizliğe yükleyip susmaktır.
Artık sustum Ey Sevgili.
Bilesin ki Aşk susup beklemektir.