Sabit ve sürekli bakışların,
İçten ve unutulmaz sarılmaların
Kalp topraǧına dikilen
Kökleri çok derinde
Bir gül gibi.
Ne sökmek
Ne kurumaya terketmek ,
İmkansız.
Ya dallarını budamak
Boşuna.
Her seferinde yeni dallar
Ve güller.
Geriye sadece
Onlarla yaşamaya alışmak
Ve geçmişi koklamak kalıyor.
Şemsettin UǦURLU,
Quaregnon, 30 ekim 2018, 8:30
Kayıt Tarihi : 1.11.2018 02:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!