Ey Sevgili Şiiri - Hüseyin Ramazanoğlu

GEL EY SEVGILI
Gel ey sevgili;
Aşkla gel, güzelliklerle gel,
Muştularla gel,
Hazan mevsimidir,
Gönüller sana muhtaç, Hayırla gel, sevgiyle gel, Mutlulukla gel.
Kureyşin bahçelerinde güller açmaz oldu,
Bülbüller suskun,
Yesrib öksüz ve yetim,
Habeş diyarında ocaklar tütmez oldu.
Çocuklar aç ve susuz,
Çöllerinde rüzgarlar esmez oldu.
Kudüs ümmetine küs,
Kudüs yalnız ve kimsesiz,
Zulmün ellerinde bitap düşmüş,
Ademoğlundan ümidini kesmiş,
Gel ey sevgili;
Aşkla gel, güzelliklerle gel,
Muştularla gel,
Hazan mevsimidir,
Gönüller sana muhtaç, Hayırla gel, sevgiyle gel, Mutlulukla gel.
Yalan, ihanet, riya almış başını gidiyor,
İnsanlık doğrulukla savaşta,
Ademoğlu birbirini yok etme telaşında,
Kardeş, kardeşe düşman,
Kıtalarda İblis avanesiyle dolaşıyor.
Kötülük hükümran olmuş,
Gel ey sevgili;
Aşkla gel, güzelliklerle gel,
Muştularla gel,
Hazan mevsimidir,
Gönüller sana muhtaç, Hayırla gel sevgiyle gel, Mutlulukla gel.
Her haliyle gençlik, gelecekten umutlu,
Umut gençlikte,
Güzellik iklimini yayma telaşında,
Sevgiliye derin bir sevgiyle bağlı,
Büyük bir özleyiş içinde,
Gel ey sevgili;
Aşkla gel, güzelliklerle gel,
Muştularla gel,
Hazan mevsimidir,
Gönüller sana muhtaç, Hayırla gel sevgiyle gel, Mutlulukla gel...