Ey Sevgili! Şiiri - Kenan Demiralay

Ey Sevgili!

Adımlarım karışıyor seni sevmeye gelirken.
Yığınla çehre görüyorum sokaklarda.
Baktığım her yerde sen…
Kelebekler karnımda, yüzümde gülücükler uçuşuyor.
Tenimde can, içim içimde durmuyor.
Yüreğim pır pır… Dalgalarım vuruyor sahillerime.
İnanır mısın bilmem?
Yıllardır konuştuğum dili unutuyorum.
Ellerim, gözlerim ve nefesim tutuluyor.
Bir haykıran kalbim koca bedenimde.
O da mahzun ve yetim.
Derinden konuştuğumdan olacak.
Duyulmuyor kısık sesim.
Belki duymak istemiyorsun.
Belki de sevmek…

Dünyanın en düşünceli insanı gibi düşünüyorum.
Tek bulabildiğim sualler.
Onlarca… Yüzlerce… Belki de binler…
Hani nefeslenmek gibiydi sevmek?
Hani ömrüne ömür katıyordu bedenin?
Hani bir yaprakla seviyordu insan?
Hani sevince seviliyordu?
Hani kavuşuyordu her isteyen?
Hani mesafeler de olsa uzaklar yakındı sevene?
Hani? .. Hani? ..
Sorular çok gül yüzlüm, sorular çok.
Lâkin ne sende var cesaret ne ben de cevap verecek.
Söyleyebildiğim tek söz:
Bizdeki uzaklık fazla bu yüreklere.

Kaldırmıyor sensin bedenim.
Kırık dökük gönül perdem yırtılmış ardına kadar.
Görülüyor sana titreyen solgun tenim.
Meğer bu beden seninmiş, sen de benim.

Kenan Demiralay
Kayıt Tarihi : 29.7.2016 15:31:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Kenan Demiralay