Ey Sevgili... Şiiri - Burhan Kale

ey sevgili;
güllerimin gülü,
ellerimin eli sevgili, sözlerin
çölleri yakar, yüreğin
göğsümdedir, katar
katar kervanlar gözlerimden akar…

ey sevgili;
gözlerim seni görmek için,
bırakma bende gözlerini, al
ankanın gizlendiği yerlerden,
yeşil bir yaprak, siyah bir dal…
kaf dağının ötesinden,
uzanıp elin elimi tutar…

ey sevgili;
bir kırık yanım,
yanıyor canım, gözlerimde
batan güne isyanım…
ey sevgili, can sevgili,
feryadım, figanım…
yüzümü bir gül güldürür, oysa hayatı
veren alır, aşığı da
gurbet hasret öldürür…

ey sevgili;
akşam üstü, gökyüzü
hasretinle yanan
bir kızıl güldür
rüzgar ol savrul saçlarımda,
yağmur ol kurumuş avuçlarımda, gel de
sensizliğimi öldür…

ey sevgili;
yaşamak çiçek çiçektir
çiçekler dikenle dolu olsa da, aynalar
göstermese bile nakışlarımı
sular rüyalarımın uzağından aksa da, düşlerim
sana yakınlaştıkça gerçektir, uçurumlar
ellerimden tutsa da…