Ey Sevgili Şiiri - Ahmet Çelik

Bu can aşka düşeli ekseninde dönerim
Kalbimi hasret yakar nerdesin ey sevgili?
Rüzgârda yağmur yemiş mum misali sönerim
Kalbimi hasret yakar nerdesin ey sevgili?

Doğduğum andan beri bir kovukta yaşarım
Cana sultandır deyip ömür dağı aşarım
Gördüğüm her güzele hayret ile şaşarım
Kalbimi hasret yakar nerdesin ey sevgili?

Umutlarım peşinden coşar gider sel gibi
Savurdu gurbetlere çok sert esen yel gibi
Bana mecnun diyerek baka kaldı el gibi
Kalbimi hasret yakar nerdesin ey sevgili?

Tek bir gülüşün için sana köle olayım
İstersen ateşe koy yalnız senle dolayım
Seherlerde öterek aşk bağında solayım
Kalbimi hasret yakar nerdesin ey sevgili?

Ayrılık bu tendedir benden bana uyarsan
Vuslatın acı verir gün doğmadan kayarsan
Ölüm bayramım olur feryadımı duyarsan
Kalbimi hasret yakar nerdesin ey sevgili?

20.02.2013
Ahmet Çelik
Ceyhan