Ey Sevgili... Şiiri - Halit Tunç

Sevdiğini korumak için savaşman yetmez bazen.
Geçmişe sorular sorar;
kendi sesinin yankısını gerçek sanır,
ardından sevdiğini terk edersin;
sevgiyi öldürmek için.
Öyle acır ki için,
o acıyla değiştiğini, kurtulduğunu sanırsın.

Yalan söylersin sevgiyi korumak adına bazen.
Yalanlarınla kendine gerçeklerden bir koza ördüm sanırsın.
Bir başına kaldığında kendin olduğunu,
içindeki canavarı susturduğunu,
değiştiğini ve kurtulduğunu sanırsın.

Aşk öyle güçlüdür ki,
uçurumdan atlayıp yola devam etmek yerine,
geçmişi silersin bazen.
Yapamayacağını, gücünün yetmeyeceğini sanırsın.
Aynada aksini görüp gerçek sanırsın.
Kırarcasına vurursun yumruğunu aynaya;
ayna kırılır,
içinin kanadığını sanırsın.

Bir başına kaldığında,
imkansız diyordun bazen.
Kafanı nereye çevirirsen çevir,
kendini yalanlardan örülü bir kozanın içerisinde sanırsın.
İçindeki her şeyi öldürürsün yalanlarınla.
Bir kere aktı mı zaman,
geçmişe dönebileceğini sanırsın.