Gözlerin kaskatı bir sevdanın en acı, en berduş halinde.
Anlamını yitirmiş bakmıyor sanki.
Yutuyor bütün güzellikleri,kanat çırparcasına ama uçmayı unutmuş gibi.
Siyahında ötesinde gibisin; yas tutmak da eksik ağıt yakmak da.
Ey sevgili Ay'a anlam veren sensin, parıltısı zaten varoluşudur.
Sen değilmisinki şiirlerinde bile baş kaldıran,
Aklın çizgisini hayattan bambaşka alemlere akıtan.
Gözün görmez dilin itiraf da etmez.
Kalabalıksın; tek başına bir dünya, bir çoğalıyor bir azalıyorsun.
Sustuğunda hayatı durduruyorsun can alıyorsun, katliam yapıyorsun gözlerin hala son kararlılığında.
Asi bir nehrin en hırçın vuruşları gibi bakışların,
Gücüm ve sözüm tükenir en bilmiş haykırışlarımla bile.
Ey gülüşünle içime, en derine; kadife kadar hassas dokunuşların sahibi,
Köprüler kurup kalbime kök salan yalnız sevgili!
Nasıl sonsuz olabilirdi bu aciz kul; yalnızlığının her deminde.
Gitmeler sımsıkı kenetlenmiş en başta seni tanıdığım günde hemde..
Ah iç çekişlerim susmaz uslanmaz can çekişlerim
Az önce çok taze kaybetmişliğim.
Mecburi gideceksin dercesine sadece bir el salladın benden kalan karanlık gölgeme.
Nasıl bir nefessin bıçak kesiği bıraktın imkansızlığının gözdesine
Damla akmaz gözlerimden; kavga edercesine bakmış, dövmüş ama kaybedercesine.
Nasıl saklar da içeme basarım hayran kaldığım her anını,
Benim olmayan, senin olmayan bir şehirde kaldı bütün yaşadıklarım.
Hayalin bile uzağımda kaldı, aldın gittin en güçlü duruşunla kendini.
Ben susayım sen konuş şimdi,
Ağlamayan gözlerim kanıtlasın hissizleştiğimi.
Ben burada değilim ey sevgili! ! !
Gözlerine astım tüm bedenimi.
Baktığında yaşar uykularında ölürüm.
Sen bunlara rağmen uyu...
Gözlerini açtığında yeniden doğar en yeni heyecanla yeniden yaşarım,
Hemde her gün.
Afilli değil ki cümlelerim bin düşündürüp bir anlatsın.
Yaşadığım kadar net yaşadığın kadar gerçek.
Sahiplendiğin kadar yaşıyorum bizi.
Nemrudun en tepesinden sana sesleniyorum.
Duyabileceğin kadar yüksek, duygulanabileceğin kadar samimi.
Ah gelmelerimin tek gerçeği!
Nasıl gönderdin bu bedbaht bu sevimsiz çehreyi?
Şaşkın, yolsuz,dermansız kalmış, serseri kadar hırçın, kimsesiz kadar sürgünüm şimdi.
Kazandığım en doğal, en helal hazinem; kaybetmek istemediğim en değerli gerçeğimsin.
Sevmedim gidişini, gelişin kadar heyecan vermedi.
En salaş adımlarınla tamda arkanda bıraktın beni,
Bir daha hiç gelmeyecek gibi.
Ellerim bile sen kokuyor sinmişsin her zerreme
Artık daha da unutmam seni....
Kayıt Tarihi : 2.4.2013 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
