Ey Sevgili! Şiiri - Emsal Toprak

Ruhumun dehlizlerinde yanan çerağı,
Sönmeye meyletti gel Ey sevgili!
Tırmandıkça büyüyen,aşılmaz dağı,
Ferhat kudretiyle del Ey sevgili!

Varsın ki! Çok şükür,ben hep beklerim,
Çatladı hasretinden,yüzümde derim,
Ya sen olmasaydın,kime ne derim!
Sırdaşım bir tek sensin bil Ey sevgili!

Bismillahla başlayan en hoş niyetim,
Düşünmek! Yalnız seni,öksüz ve yetim,
Gelmeme ihtimalin bile gurbetim,
Gel! Bu vehmi benden al Ey sevgili!

Zaman bağlarken geceyi gündüze,
Yine girmiyor uyku kum dolu göze,
Kaç zamandır ufukları hep süze,süze
Bir haber verir mi senden, yel Ey sevgili!