Ey Sevgili Şiiri - Mustafa Arslan Tari

Senin varlığınla tutundum hayata
Toza dumana varlığın için karıştım
En çetin kışlarda senin için direndim yaza
Bir seher vaktinde senin için şakırdadı bülbüller

Ey sevgili sensizliğin yeri boş kaldı
Yokluğun dayanılmaz bir hal artık
Göğsümde bir yara kaldı hasretin
Hasretinki uzadıkça uzayan bir gölge misali

Ey sevgili hatırlar mısın?
Ilık gecelerde dudağından nasıl şarap içtiğimi
Ben içerdim sen seyre dalardın gözlerimin
Sonra ikimizde çocukluktan kalma günahlar işlerdik

Gel seninle günah işlemeye razıyım tekrardan
Biliyorum uzun bir yolculuktu gidişin
Dargın bakışlar bırakarak bir gidişti
Ama yine de gel hiçbir sorun yokmuş gibi