Ey Sevgili Şiiri - Canan Bilgehan

Her şeyin sonumuydu senden ayrılık…
Yoksa yeni kapıların açılışımı?
Bir yanda devasa acılı bir ayrılık…
Diğer yanda bilinmezliklerin anahtarı vardı.
Bütün güzellikler haşmetini yitirirken birer birer senden ayrılınca
Bütün acılar kapılarını sonuna kadar açarken kapısını bana
Hala hayatta kalmamı gerektiren sebeplere inat
Buradayım ve ayaktayım…
Gel gör ki önünde durduğun şey ben değilim artık
Bu gördüğün bir siluet sadece
Nice yangınların yaktığı külden bir kalp
Nice acıların yaralar açtığı bir vücut
Ve bin bir düşünceyle helak olmuş bir beyinden
Başka ne kaldı ki geriye? ..
Ey sevgili!
Ben senden ayrılırken
Bir yanımı değil, bütün benliğimi senin yanında bıraktım
Her an, her yerde seni düşünürken
Gözlerim kapalıyken bile yanımdayken sen
Haberini almasam da dualarımdaydın
Söyle bana,
Nasıl biri olabilirim ki artık
Varla yok arasında bir kaf dağı
Senle ben arasında bir yerlerde
Sözcüklerin aşkla başlayıp
Hasretle noktalandığı her yerde
İşte orada bir yerdeyim ben
Bu gördüğün ben değilim
Pek çok kereler kucakladım seni hayalimde
Elindeki kalem
Yüzündeki tebessüm
Kalbimin seni gördüğünde yerinden çıkış anı…
O heyecan, o kıpırtı, o istek, o AŞK
Bu gördüğünde yok ey sevili…
Bu gördüğünde sadece bir beden var
İçindeki bütün maneviyat sende kaldı
Duygularım sende
Sevinçlerim sende
Yüreğim sende kaldı
Şimdi sen söyle
Her şeyin sonunda mıyım ben
Yoksa bir ben daha olacak güç var mı bu yeni yerde…?