Ey Sevgili Şiiri - Saadet Beyaz

Puslu bir kış gecesi yazıyorum bunu sevgili
Her satırında sitem değil sevgi dolu
Hava soğuk, ellerim soğuk, kalbim...

Sen oku sevgili bu satırları
İlmek ilmek işle yüreğine
Her işleniş bir söküş aslında
Benden çalınan sevda kırıntıları var onlarda
O kadar çok kırık var ki
Onarmak için gücüm yeter aslında
Ama hangisinden başlayacağımı bilemiyorum
Boşvermek en iyisi.
Çünkü ben sana kırgın değilim,
Sitemim yok,
Kırılamam sana ey yar!
Sende kırılma, darılma bana.
Bu yürek yaralı,
Bu yürek sancılı,
Dokunma, hırpalama, kaçma!
Sadece oku
Satırları değil ama
İçindeki senden başka kimsenin göremediği
Gizemi,
Gizemi oku sevgili
Haykırışları, yakarışları oku
Soğuk havanın sıcak muhabbetlerini oku.
Kalemin yazamadığı
Sözcüklerin sığdıramadığı
Kağıdımın alamadığı
Serzenişleri oku.
Kimse duymasın, kimse anlamasın
Sessiz çığlıklarımı
Sensiz kahroluşlarımı!
Sen,
Sen anla beni sevgili!
''Seni Seviyorum'' diyemem
Sıradanlaşır,
Sığ kalır hissettiklerimin yanında.

Ben benden vazgeçtim
Ben senden
Senin beni sevişlerinden
Çırpınışlarımdan vazgeçtim.

Gözlerimi açtım bomboş duvarlara
Yankılandı tarifi olmayan duygular.
Sen gittin.
Ben geldim.
Ben gelmedim aslında
Hep, hep vardım.
Sen oku sevgili,
Sen oku!
Oku ben dinliyim.
Satırları değil ama,
Yüreğimi, yazamadıklarımı oku.
Ben seni okumaktan vazgeçtim.
Ben seni anlamaktan.
Ben seni,
Seni hep, hep sevdim...