Ey Sevgili Şiiri - Ejder Mutlu

Ey sevgili,
Yüreğimden bir demet sevgi koparıp sana gelsem.
Gül suyu ile sulanmış, gül bahçesinde gül kokan, gül yakan, gül bakan
Ve gül sözler döken yüreğine baş eğik selam versem.
“Kabulün kabulümdür, gel ey sevgili” dermisin? …

Ey sevgili,
Hayatımın hangi deminde;
Senden kaçış, senden uzaklaşış varsa,
Bil ki; ey sevgili hep sana varıştır kaçışım...

Ey sevgili,
Sana kapadığım her kapının akabinde,
Sana açılan bin kapı zuhur ediyor hayatımda,
Ve söylenmiş “sevmiyorum ” kelimesinin gerçek manası
“Canımdan çok seviyorum” oluyor,
Gizemli sevda iksiri gibi yüreğime çektiğim sessiz sedasız aşk halin ey Sevgili.

Ey sevgili,
Zaman ve mekanla yarışan ben uçuyorum,
Kanatsız bir kuş misali diyardan diyara…
Sana varmak için günler vardır geçmek bilmeyen,
Seni senle yaşarken günler vardır su gibi akıp geçen,
Rüya gibi var ile yok arası bir zaman bir mekan…

Ey sevgili,
Sitemim sana, duam sana, bedduam ise senden gayri her şeye.
Sen yokken hayalin, sen varken cemalin yüreğimi güzelliklere gark eden.
Aşkı taşımakla mükellef yüreğimde hüznümü devasalaştıran,
Düşüncelerimi çatlatan hali-pür melalin ey sevgili…

Ey sevgili,
Sevdanın kanatları değince yüreğime
Kıskanma krizleri zuhur eder duygularımda.
Kıskanmanın hat safhasına erişmiş düşlerimde seni yaşarken
Elinde tuttuğun kalemden, saçına taktığın tokadan, bedenini saran Elbiseden,
Ayağına giydiğin yemeniden tutunda;
Selam verip selam aldığın,
Önünde eğilip yüzüne baktığın, tüm eşrefi mahlukattan
Ve seni senden bile kıskanan ben;
Ve bendeki sen;
Bilmem ki seni nereye koysam, nerde saklasam nerde seni Yaşasam…

Ey sevgili
Yüreğimden kalbime dolan,
Sevgi kaynağından fışkıran merhamet ve muhabbet seli,
Seni ve sevgini alıp kalbimin en mukaddes yerinde tünetmesiyle
Bitti bu yakarış, bitti bu kavga ey sevgili...

Ey sevgili
Seni senden koparıp benliğime kavuşturan,
Tutkumu, sevdamı, aşk mı? Bilmem ki adı ne?
Ama bil ki ey sevgili seni kendi benliğimden dahi saklamak
Ve kıskanma duygusu içimden çağlayan olup,
Oluk oluk akıyor her geçen gün bedenimden ruhuma…

Korkma ey sevgili,
Üşenme, telaşa kapılıp usanma, bıkma bu halimden,
Sana olan sevgiden muhabbetten ve aşktandır bu kıskanma krizlerim…

Ey sevgili,
Ruhunda ve bedenin de ne varsa seni benden alıp götürecek,
Ne varsa sevgimize gölge düşürecek,
Ne varsa içimizde burhanlık hava estirecek
Tüm eylem söz ve fiillerden seni kıskanıyorum.
Düşün ki ey sevgili,
Düşündüğün fikirlerden seni benden ıraklaştıracak ne varsa
Hayatta onların hepsinden seni kıskanıyorum ve kıskanacağım,
Çünkü seni seviyorum…

Ry sevgili,
Seni kıskanan ben neden diyorum,
Neden bir başka candan,
Neden bensiz bir eylemden,
Neden başka başka etmenden
Seni kıskanmasın
Ve neden diyorum,
Neden seni benden alı koyacak her şeyden ölümüne kıskanıp
Onu senden ve sevdamızdan ıraklara kovmasın…
Ölümüne sevmek varsa? ölümüne kıskanmakta vardır…ey sevgili…

-2-