Ey Sevdiğim Şiiri - Hasan Lapanta

Seni düşünmek adına şiir yazdım
El ele tutuşmuşken
Yürekler sarılmış birbirine
Yaşamakmış şiir sevgiyi hece hece

Unutmak ne kadar zormuş
Kopamamak şarkılarda dedikleri kadar

Kopamadığım unutamadığım ayrılamadığım
Git deyince gitmek kadar kolay sandığım

Yinelenir her defasında düşünceler, kafamı kemiren

Gözlerinde okumuştum seni aşkı
Gözlerin hep yalan söylediği yalan olmalıydı

Sade ikizler yakındır birbirine candan öte
Birde sevenler yakındır, ölümden öte

İçimde dinmeyen fırtınalarsın şimdi
Kıyameti anımsatan görülmemiş
Bir yelkenliye sarılmışım, güvenip
kolay sandığım

Al aldı yanakları kalbi kırılgan
Kollarım kadar sevmiştim seni kucak dolusu
Sade ayrılıklar kalmış geriye eskimeyen

Gözüme girmeyen uykusun şimdi
İlk şiirim oldun yüreğime söylenmiş
Kendime bile söyleyemediğim

Zamansız mekansız sonrasız
Yitik sevdalar yüklü bulutlar kaplı
Bir dünyasın çevremde dönüp duran

Of ne kadar uzun bir kelimeymiş
Sensiz bir nefes kadar

Ne kadar arzulamışım ah ne kadar seni
Yağmur yüklü fırtınalar ve ardından
Şafak
Yeni doğan çocuğun ilk ağlayışı gibi
Sökecek belki

Ellerim soğuk ve yalnız şimdi
Ayrılık döken bakışlar kadar sessiz
Yalnızlık dolu iliklerim
İşlemiş her yanıma sensizlik

Seni hiç öyle istememiştim
Dudaklarında hayallerim değildi
Beni böyle eden sadece gözlerin
Yalanlarını hep bildiğim
Hayır diyemediğim

Seyrettiğimiz o filimde şimdi her kare sensin

Yediğimiz o çukulatayı bir daha yiyemedim
Sensiz öleştiğim hep kaderim

Yaslandığın o ağaç şimdi kurumuş yaşlanmış ve solmuş

Sevmek ölmekle başlar
Ölmekten öte zordur sevmek
Her şeyden sıyrılmış bir ben olmak gerek

Allah Allah Allah
Dilimde en güzel dua
Bütün güzellikler onda
Ondan gayri ne varsa, hepsi boş

Dua dua dua niyazım
Hıçkırıklarım duygularım kaygılarım
Yalnızlığım yalvarışlarım
Damla damla gözyaşlarım

Hepimiz gidiyoruz bir yöne
Düşmüşüz yollara
Nerede başlamış bu yolculuk ne zaman
Ufukların aştığı noktada
Bizi ne bekliyor acaba

Bir düşün en tatlı yerinde hissettiğim
Hep gördüğüm o rüya yine
Yanıbaşımda o selvilik

Bir ırmak kenarında susuz kalmışım

Seninle geçirdiğimiz o son beş dakika
Beni böyle yiyip bitiren

Bir bakış olur ki ömre değer

Aklımda hala vücudumda kollarının sıcaklığı
Çok üzüldüm sözlerin kalmış hatırımda
Gözlerinde o son bakışın
Heceler dizilmişte tutulup kalmış nefesim
Bir nisan yağmuru
Bereketli diyarlardan beklediğim

Dudağının kıvrımına saklanan bir buse
alamadığım
Taze dalında açmış bir çiçek gibi
koparmaya kıyamadığım
Gözleri yok ki aydınlatsın, aklımın çıkmaz sokaklarını

Bir düş olur ki ömre değer

İnciler tek tek dizilmişte yanaklarına
Bir gün bir akşamüstü
Ilık bir yağmur damlası düşerde avucuna
Azıcık bir hatıram kalır mı bilmem
anımsadığım
Hıçkırıklar birikmiş nefesine
Sevgi sözleriyle hüzün ve ayrılık kattığım

Buğday başakları açar gülüşünde
Fırtınalar koparırda bakışların
Sıcaklığına sığınırdım
Karanlık gecelerde bilinmez mecralara sürüklenmişim
Bir nisan yağmuru ümidiyle ellerimi açmışım
Elbiseme bedenime yüreğime dolsun
Gözyaşlarım
Seni ilk bahar kadar sevmişim
Gözyaşlarımda ümitsizlik dolu şimdi
Havamı karardııı
Bana mı öyle geliyor.