Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Cok güzel bir siir okudum degerli kaleminizden..Tebrik ediyorum...sevgi ve saygilarimla
Gelişinle! ..
Açılır kubbe-i ulya perde perde
Her zerresi alem-i efruz
Dolar paslı gönüllere..
VE RAMAZAN GELDİ İŞTE.....HEM DE EN GÜZEL, EN EN BEKLENEN, EN İSTENEN ZAMANDA GELDİ..GÜNÜNDE SEKME OLMADI..HER YIL OLDUĞU GİBİ..YİNE VAKTİNDE GELDİ..MANEVİYATA AÇ GÖNÜLLERİ DOYURMAYA GELDİ..HOŞ GELDİ..SEFA GELDİ..VE GÜZEL BİR ESERLE ONU KARŞILAYAN YÜREĞE SELAM OLSUN..BU NADİDE ESERİ OKURKEN İNSAN KENDİNİ ULVİ BİR BOŞLUĞA BIRAKIYOR..MANEVİ LEZZETİN DOYUMSUZ HAZZINI ALIYOR....TEBRİKLER HANIMEFENDİ..SELAM, SAYGI VE MUHABBETLE..
Hassasiyetiniz,ve maneviyatınız için müteşekkirim
üzgünüm ki,ülkemize sınır dindaşlarımız ,bu mübarek ayı ,küresel güçlerin,işgali altında özgürlüğü olmadan yaşayacaklar,biliyorsunuzki bizler şanslıyız ,daha dün bizi özgür yapan ,atamızın önderliğinde
zafer bayramımızın sayesinde ,bu gece saat 04 de
özgürce kalkıp sahur yapacağız, ordumuz sınırda
mehmetcik nöbette ,biz özgürce sahur ve nice iftarlar yapacağız ama bizi özgürleştiren değer ve kişileri unutmadan,mübarek günlerimiz kutlu olsun
ama cumhuriyetimiz var ,şehitlerimizin ruhu şadolsun
Dualar beklemede
Kelamullah dillerde
Dilekler nağme nağme
Süzülür ta fecre değin
Sen ki; Söylemişsin söylenecek herşeyi,
Biz Amin dersek, nasipleniriz belki.
Kutlarım yüce ruhunuzdan fışkıran,
bu güzel duyguları bize yaşatan kalemi**
Ben kardeşlerimin ilmiyile güzel amelleriyel ve İslam Dinine bağlılıklaı ile iftihar ederim....bu şiirin şairiylede iftihar ettim ama birazda bu güzel şiiri kızkandım çünkü mükemmel bir şiir birazda dili sade olsaydı dahada mükemmel olacaktı..sevgilerimle kutlarım..
Ey sevgili kardeşim bu mübarek gün ve gecede bu duygu yüklü şiire puanmı yeter güçmü yeter.taktir ve şükranlarımı sunuyorum.ilhamınız hiç bitmesin diyorum ve özelimdesiniz.
Züleyha Hanım, kaleminizden çok güzel bir şiir okudum kutlarım. Artık günümüzde pek fazla kullanılmayan bir çok yabancı kelime o kadar başarılı ve yerli yerinde kullanılmış ki okurken sıkıntı vermiyor. Başarılarınızın devamını diler, ramazan ayının tüm insanlara hayır ve bereket getirmesini dilerim. T.Güler
Güzel ve anlamlı şiirinizi okudum.Rabbim cümlemizin orucunu kabul etsin.Hayırlı Ramazanlar diliyorum.
yine farkını farkettiren anlam yüklü nir şiir okudum kaleminizden.
Ramazan- ı Şerif' iniz mübarek olsun.
selam ve dua ile.
Hoş geldin ya şehr-i Ramazan.
Tüm inananların ramazanı şerifi mübarek olsun. Kaleminize yüreğinize sağlık kardeşim. Selam ve dua ile
Bu şiir ile ilgili 127 tane yorum bulunmakta