Ey şehri İstanbul? Şiiri - Mustafa İmamoğlu

Ey şehri İstanbul?

Küçük yaşımdan beri dinledim hep methini
Yeditepe üstüne kurulmuş onca mühim semtini
Şanlı ve canlıydı o eski saltanatlı altın boynuz
Gel gör ki şimdi ne haldesin ey şehri İstanbul?

Bostancıdan geçemezdi sana zarar verebilecekler
Gül leylak kokusu ve cıvıldaşan kuşlar senin neşendi
Birçok semtinde güzel nağmeler yükselirdi rüzgârla
Gel gör ki şimdi ne haldesin ey şehri İstanbul?

Bembeyaz gemilerin yarışırdı boğazda yunuslarla
Kıyılarda söylenen o nağmeler raks ederdi sularda
Yeşillikler içinde sessiz yaşayan bir şehirdin sen
Gel gör ki şimdi ne haldesin ey şehri İstanbul?

Yedi tepe üstünde yükselen bir anıttın sen dünyaya
Bir senkine acem mülkü feda ediliyordu ünlü şairce
Dikilen betonlarla silindi gitti o eski güzel siluetin
Gel gör ki şimdi ne haldesin ey şehri İstanbul?

Gitmekle bitmiyor bir başından bir başına yol bu gün
Altın derlerdi atalarımız senin taşına toprağına eskiden
Denizinde değişik balıklar yaşardı plajların doluydu insan
Gel gör ki şimdi ne haldesin ey şehri İstanbul?

Ne güzeldi dağlardan künklerle gelen o temiz suyun bize
Atlarımızdan vakıftı yolları süsleyen çeşmelerin bize kalan
Ne var ki bilmedik bu güzel eserlerin kadri kıymetini yine biz
Gel gör ki şimdi ne haldesin ey şehri İstanbul?

Bir devre ad vermişti o dünyaca meşhur lalelerin
Hacivat’la meddahla eğlenirdi çoğunluk sakinlerin
Yaşamda bayramda başkaydı yerleşik törelerin senin
Gel gör ki şimdi ne haldesin ey şehri İstanbul?

Çıkılmazdı kravatsız ütüsüz elbiseyle Beyoğlu’na taksime
Sanki örneklemeydi bu semtlerin demografik yapısı ülkeye
İnsanlarının Konuştukları lehçe Türkçe'mize ayar kabulüydü
Gel gör ki şimdi ne haldesin ey şehri İstanbul?

9.4.2006 M. İMAMOĞLU