Ey Şehit! Şiiri - Hayati Otyakmaz

EY ŞEHİT!

Şehit Mehmetçiklere İthaf!

İşte bir cenk meydanı,
Barut kokusu, mermi sesleri.
Bölük bölük Mehmetçikler;
Vatan uğruna,
Bayrak uğruna,
Namus uğruna,
Allah yoluna
Ölmek için gelmişler!

İşte bir Mehmetçik
Al Bayrağı kucaklamış
Yavaşça yığıldı yere
Şehâdet kondu ser’e...

O ne?
O alnındaki çizgi ne?
Ya dudağındaki duâ,
Dilindeki Tekbir…
“Allahu Ekber.”

İnanıyordu ki o;
Allah Bir.
Biliyordu ki;
“Şehitler ölmez,
Vatan bölünmez.
Ezan susmaz,
Bayrak inmez !”

Memnundu hâlinden,
Hem de müsterih.
Başını büktü sağa;
Elvedâ vatan,
Elvedâ anam,
Elvedâ babam,
Sağ olsun vatan.
“Elvedâ !...” dedi.

Ve…
Kelime-i Şahâdet;
“Lâ ilâhe illallah
Muhammed’ün Rasûlullah”
Diye ekledi.

Ey şehit, ey şehit!
Şehâdetine olduk şahit.

Ne mutlu sana!
Ruhun, meleklerle beraber,
Sonsuzluk diyarında
Rabb’imin Cennet’inde:
“Allah yolunda öldürülenlere
Sakın ölüler demeyin.
Bilâkis onlar diridirler
Lâkin siz bilemezsiniz.”
(Bakara Sûresi, âyet; 154.)
Kutlu Fermanıyla
Ölmezliğe eriştin.

Hayati OTYAKMAZ