Ey şehir!
Sen ki koca sevdamın küçük şehri.
Ruhum sana emanet iyi bak !
Yaklaştırma bizden olmayanı...
Ölüm bulana,
Kıyamet kopana kadar;
Sana sakladım hikayemi
Okutma kimselere...
Vuslat nasip olursa bir gün
Alırım sende saklı sevdamı...
Onsuz düğümlenir oldu sözcükler.
Darlanır oldu nefesim...
Sevdamı vereceğin günü beklerim
Yeniden nefeslenebilmek için...
Tükendi nefesim,
Ağır geldi onsuzluğum...
Ya ver ruhunu,
Ya da al ruhumu ruhunun yanına...
Kayıt Tarihi : 17.1.2019 15:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Kacar 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/17/ey-sehir-22.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!