Ey Şehir Şiiri - Altan İlhan Arslan

Bırak ihaneti, kalleş tuzakları kurma!
Ey şehir! Seninde alçalıp mahçup olacağın
Rezillik içinde iğrenç yüzüne
Şahidin olurum, utanırsın!
Çek elini, masum kaderimden.. Yollarıma çıkma!
Her köşeye bir yeis serip
Ayağıma, bir çamur gibi bulaşma.
Batarım böğrüne sığındığın karanlığın
Deşerim canını çıkmaz sokaklarının
Ayak sesime gel, alayım aklını
Bir avuç kaldıysam yenik değilim ben sana...
Ben sevda içinde mahçup olduysam
Dolaştıysam yollarını, sokaklarında kaybolduysam!
Berduş mu sandın beni? Aklı gitmiş bir delimiyim!
Alamazsın tek bir umudu gözlerimden
Düşerim ama kanasa da tenim, canım acımaz!
Daha çok seninle sürecek bu savaş
Beni korkutamaz karanlıkta düşen gölgeme
Sokak lambalarının altında üşürken ben
Salacağın her korku ve oyun
Tükenir dişlerimin arasında.
Ey şehir! Seninde yıkıldığını görecek bu gözler
İhanetinin bedeli can uğultusundan çıkamayacak
Bir mum gibi sönecek ve hiç kimse görmeyecek.
Bulutlar örtecek bir ceset gibi kokacaksın
İğrençliğin başka şehirlerden duyulacak.
Bırak, benimle uğraşma! Uzak dur!
Kaderime sakın, dolaşma.