Ey Peygamber Kalk Şiiri - Zeki Günay

Siyaha bürün karanlık, dört yıldız sağ sol,
Merdivenler hep yokuş, yokuşun sonu yol.
Ey sekiz el, sekiz elden sen ikiyi ver,
Kalk İnsan Kuran yolunda hakiki kul ol.

Ey Peygamber kalk, yarılsın taş turab,
Karanlık içi, göz gözlemekte dünyayı.
Bu serap değil, hakkın açtığı yol kuran,
Ey ak saç sakallı söyle, niye sır nurda.

İki dağ arası, gezen, ağlayan insan,
Ağır yük can yakar, kaldırmaz iter insan.
Hakk bulan insan, yalnızlıkta bulan insan,
Dil yumuşak sertse, kaldıramaz her insan.

Yol yürümek, yolun tersini görebilmek,
Sağını solunu önünü bilebilmek.
Hüsran et düşmanı, bir asker öldürmeden,
Akılda çizgiyle, Zülkarneyn sur örebilmek.

Kul Zeki, hareket davranış akıl ermez,
Akıl niye akıl üstü, ziyaret etmez.
Çünkü aklı, nice akıl üstü farketmez,
Allah aklı kıt sevmez, akıllı kahretmez.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY