Ey Mekke Medine Şiiri - Zeki Günay

Elbet yaklaşıyor, o yaklaşmakta olan,
Ey boş dünya, Ay mıdır? Güneş midir? solan.
İnsan bilmez, nerede gizlenir kul nuru,
Geceler bedene, Ay sen geceye dolan.

Güneş sen Ay'ı bırak, Ay sende güneşi,
Kıyamete kadar, yoktur peygamber eşi.
Allah ilim verir, kul ilmi kadar eder,
Ey tek göz? Ateş, suya, uzanır kaç kişi.

Yollar ceset, yollar kan, leş kokar kan ceset,
Her ülke sınırına, çeker anlamsız set.
Herkes birbirine kinli, herkeste nefret,
Akbaba dolar, beden kalmaz cesette et.

Ey Mekke Medine, vahşi iki dört ayak,
Acı işlence çileler, dayaktan dayak.
Üçte bir kaçar, üçte bir ölür, bir kalır.
Üçte birle, kanlı zafer ışığını yak.

Ey kul Zeki insan işte, insan oynaşta,
Savaştan önce, büyük hazırlık en başta.
Ey Süleyman hüthüt yok, haber hangi kuşta,
Yıllardır kan ağlar, ne hikmet var o taşta.

ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY