Ey Ömrüme Bağışlanan Şiiri - Yusuf Varol

Diren kendine az daha
Ve daha çok,
Kal
Yitik bir bekleyiş daha var etme kendinden
Var etme kendini ondan gayrı hiçbir yerde
O’dur son’un
Ve de Sonsuzluğun…
O’dur senin ol’duğun
Ama olamadığın…

Ey olamayan!
Ey ömrüme bağışlanan

Islanırken ben irkildiğin sesin sağanağında sensiz,
Silinirken sensizliğimle ki her gece,
Alfabesi sen olan bir hayat büyür içimde
Henüz cümle dahi kuramadığım…

Ey ömrüme bağışlanan!
Ey olamayan! ..
Bense
bir ölemeyen sende
Sende,
Sende
Sadece.

Sessiz bir ölüm uyuttum dokunamadığım teninde
Hayalini sesleyerek
Nefes ki yoksa,
Doğmuyorsa sen olmadığında
Ses ne zamana dek yaşar tende
Bir de ben,
Sende.

Ey olamayan!
Ey ömrüme bağışlanan
Ses öldü bende
Ama sen ölme bende.

27 Aralık 09