Ey Oğul Şiiri - Hürdoğan Aydoğdu

OĞULLAR GİDERKEN

Ey oğul,
Yiğit oğul.
Yarın yola çıkacaksın
Emirin demiri kestiği yere,
Yellerin amansız estiği yere.
Elin ilkkez silah tutacak,
Parmağın tetik düşürecek.

Kalem tutardı ellerin,
Fırça tutardı.
Renk renk tablolar çizerdi
Ölümün olmadığı.

Karasabanın tutağını tutmadın,
Ama aşk gibi ekin biçerdin.
Boyunca buğdayları
Yatırırdın soğu soğu,
Tarlanın üzerine
Dörtlük dörtlük dizerdin.
Kimsenin dinlemediği
Dostluk şarkılarıydı onlar.

Ey oğul,
Güzel oğul.
Kumaşlar dokur
Boyardın düş renklerine.
Sevdiğine çeyiz diye
Keser biçer dikerdin.
Çok ışıklı vitrinlere dizerdin,
Dost düşman görsün diye.

Ey oğul,
Umut oğul.
İkibin metrelerden kara sıcağı,
Çıkartmaz mıydın ellerinle.
Demiri çeliği dokumaz mıydın
Sevgilinin saçını tarar gibi.

Ey oğul,
Gelecek oğul.
Kuşu yemler kanadını sarardın.
Solmuş çiçekleri sular,
Karıncaya yol sorardın.
Güzel türkü söyler
Dehşetli şiir severdin.
Haksızlığa uğrayınca
Ana avrat söverdin.

Ey oğul,
Türkü oğul.
Biliyorsun,
Yarın yola çıkacaksın
İsteyip istememek elinde değil.
Kaçamayacaksın
Kader değil bu, ama
Belki ölmüş olacaksın.
Belki komşu çocuğuna,
Okul arkadaşına
Aynı kıza asılıp
Aynı korkuları paylaştığına,
Aynı kilimin rengine,
Birlikte greve gittiğine,
Yurdu savunurken büyükbabanın
Kıtlık arkadaşının torunlarına
Kurşunlar sıkacaksın.

Ey oğul,
Canımdan can oğul.
Hiçbir şey sorma bana.
Bir şey deme.
Sadece git, ve öl.
Bir madalya verecekler bir cana
Koynumda saklayacağım.
Seni anımsayıp ağlayacağım.

Ağustos 1996 Ankara