Ey Oğul Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Ey oğul insan suratın asmaz,
Tevazûya kafa yoranlardan ol.
Yerdeki yüze kimseler basmaz,
Yüzünü yerlere sürenlerden ol.

Sonu ölüm olsa doğrudan şaşma,
Meclisde arif ol haddini aşma,
Aman ha benliğe gurura düşme,
Tevazu sahibi yarenlerden ol.

Kulun kalbi günde kırk kez yoklanır,
Kibirden ıraklar yunur paklanır,
“Yiğit gölgesinde yiğit saklanır.”
Düşküne kol kanat gerenlerden ol.

İrfanın adabın önemi mâlûm,
Kör kalma ilimle eyle de talim,
Gün gelip kemâlde olursan âlim,
Cehalet zincirin kıranlardan ol.

İyiye iyilik her kulun işi,
Kötüye iyilik er kulun işi,
Her iki cihanda yer bulur kişi,
Sen bunun sırrına erenlerden ol.

İnsan ne yaparsa kendine yapar,
Ele tuzak kursan ilk seni kapar,
Nefsine uyanlar yolundan sapar,
Her hırsına bir gem vuranlardan ol.

Adamı küçülten yalanla riya,
Yücelten dürüstlük vakarla haya,
İnsanlık denilen engin deryaya,
Üşenip çekinme girenlerden ol.

Baban bile olsa çekme sözünü,
Budaksa da esirgeme gözünü,
Daima Hakk’a tam tut özünü,
Doğruyu arayan soranlardan ol.

Mevlâ yerden gökten verir cömerde.
Sakın ha sırrını açma nâmerde
Korkma gövdeni bas merdoğlu merde,
Azmış yaraları saranlardan ol.

Şakülü kendine tut elden önce,
Tartıda hassas ol ölçüde ince,
Zalime eğilip bükülme bence,
Mazluma el pençe duranlardan ol.

Kötüyle dost olup gönül eyleme,
Rezil rüsva olma ele âleme,
Aman el kızına pek bel bağlama(!)
O hassas dengeyi kuranlardan ol.

İnsanın başına gelmedik olmaz,
Dünyada geçmedik kara gün kalmaz,
Hak yolun yolcusu asla yorulmaz,
Gerekirse canın verenlerden ol.

KURTOĞLU’M söyler de kendisi tutmaz,
Amelsiz nasihat beş para etmez,
Şundan ötesine pek aklım yetmez,
İnsanı insanca görenlerden ol.

1994