EY NEFSiM! 2 Şiiri - Mücella Pakdemir

• 

  Mustafa Soner Acar

  Kutlarım, yüreğinize sağlık.
  
  
  EY NEFSiM! 2
  
  Dize derman veren Hak alınca nimetini
  Boşa gezen ayaklar güçsüz kalır, yorulur
  Bir kurda rızık eder nankör kulun etini
  Tokadından yiyince nice azgın durulur
  
  Düş kadrini bilmeyen safsata der tâbire
  Ne sünnete inanır, ne Kitab-ı Kebir’e
  Yılan deliklerini kurcalarken habire
  Çıkar şahmeran sokar, tatlı canı burulur
  
  Vahdet-i vücut aşkı tevhitle dermeyince
  Fenâfillah sırrında nefsini görmeyince
  Anlar kurtuluş yoktur hiçliğe ermeyince
  Nihâyet şafak söker, iman kalbe kurulur
  
  Kaderin anahtarı nice kilitler açar
  Sahibi Yaradan’dır, yaratılmışlar nâçar
  Göz kırpma müddetinde ruhlar ukbaya uçar
  Kimse kalıcı değil, fânî evren dürülür
  
  Berzah geçici konak; konar beti, iyisi
  Ya cennetten bir bahçe, ya cehennem kuyusu
  Münker-Nekir’e malûm sâlihlerin sayısı
  Âzâ suçunu söyler, dile mühür vurulur
  
  Ey nefsim! İyi düşün, âhiret en son durak
  Sürünerekten gitme, uçursun süslü Burak
  Şirkten, kibirden kurtul, affı Rahîm’e bırak
  Unutma, haram-helâl zerre miskal sorulur
  
  Mücella Pakdemir
  
  
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)