Ey Nefis! Şiiri - Ayşe Uysal

Niye bukadar ince hesaplarla yaşarsın
Verilen nimetlere şükrün bilmezsin
Neler neler yaradan,yaratmış sana
Sen kör olmuş bunları görmezsin
Ey nefis!
Ben seni doyuramadım
Ne verdiysem bir türlü razı olmadın
Ağladım,bağırdım duyuramadım
Neden böyle doyumsuzsun bilemedim
Ey nefis!
Derin derin uykulara dalarsın
Sonunu bilirde nasıl yanarsın
Hesabın kitabın ağırdır senin
Sen bunları bilirde neden yaparsın
Ey nefis!
Veremiyeceğin hesaba girme
Hesap gününü düşün kendine gel hele
Sonu olmayan bir yol,yoktur bilesin
Ölüm denen gerçeği iyice göresin
Ey nefis!
Ben seni nasıl ıslah ederim
İmtihanım ağır nasıl giderim
Yaradan yardım et ıslah edeğim
Senin huzuruna ak pak geleğim
Ey Rabbim!
Ağlıyorum cümle günahım çoktur
Senin affın merhametin, yaradan hoştur
Bütün günahlarımla ben sana geldim
Sen beni lutfunla affeyle Rabbim
Ey nefis!
Benim için,sen en büyük düşman
Sana uyanlar olurlar pişman
Seni terbiye eden kendini bulur
Hak ile hakikati görür kurtulur
Ey nefis!
Dünya iki kapılı han,giren çıkıyor
Ne gelene sorulur,nede gidene
Vakti gelenler gelir,vakti bitenler gider
EY NEFİS SONUN ÖLÜM BUNU İYİCE DÜŞÜN.