Kumdan kaleler yapmayı çok severdim
Ne deniz, dalgalar ne de rüzgar
Ya iki küçük yaramaz çocuk yıkardı
Ya da top oynayan iki densiz kalelerimi
Susmak bilmezdi içimdeki öfke çığlıkları
Paslanmış yaşlı vagonlar denli yalnızdım.
Doğarken giymişim ben yalnızlık hırkasını
Yalnızlıklarında paslanacağını bilmeli insan
Senin üzüm karası zülfüne vurgundum ben
Her gece seninle, sende unuttum kendimi
Bu nedenleydi sabahlara varmaya geç kalışım
Aceleci gidişlerini seyrederdim pencereden, akşam
Dönüşlerini vuslat belleyip boşuna heveslenirdim.
Sana bilmediğin bir şey söylemek isterdim.
Bil ki; bir sen daha yoktu bende, sen gibi…
Ey nârına yandığım, kül olduğum dilber
Ben sana kurban olayım, sen bana bayram
Bakma sen bana, aldırma yazdıklarıma
Dili, eli, kalemi şirazesinden kaymış,
Sensiz yalnızlığında aklı paslanmış,
Ey nârına yandığım, kurban olduğum güzel
De ki, bunlar deli bir şair saçması.
Dinmez ER / Çeşme / 2014. 10. 08 /
Dinmez ErKayıt Tarihi : 9.10.2014 23:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her gece seninle, sende unuttum kendimi
Bu nedenleydi sabahlara varmaya geç kalışım
Aceleci gidişlerini seyrederdim pencereden, akşam
Dönüşlerini vuslat belleyip boşuna heveslenirdim.
Sana bilmediğin bir şey söylemek isterdim.-----Hocam yüreğin hiç susmasın ,canı gönülden bu güzel şiirinizi ve sizi kutluyorum saygılar sunuyorum .
TÜM YORUMLAR (4)