Anlıyor insan
Geçte olsa
Uzak hayallere daldığını
Çıkmaz sokaklara girdiğini
Bilmiyor insan
Yakınında görmek istediğini uzağında aradığını
Bu yolun karanlık olduğunu,gündüze çıkmadığını
Sanıyor insan
Geçmişe sünger çekildiğini
Geleceğe mum yakıldığını
Yanıyor insan
Alev almadan,etrafı yakmadan
Tutuşmadan,kül olmadan
Seni dinliyor insan
Ayrılığın sesinden
Gönlümün bestesinden
Kırılıyor insan
Değer verdiğinden,sevgisine lâyık gördüğünden
Kırılıyor cam misali her yerinden
Ve diyor ki insan
Ey MUTLULUK! gelip geçerken önümden
Bir bilsen neler aldın bu günümden dünümden
Kayıt Tarihi : 31.3.2017 22:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Zeki Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/31/ey-mutluluk-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!