Ey meleğin kanatları olan yâr...
Her an hasretinin zehrini içiyorum.
Bana vuslat şerbetini içirmedin!
Cennet bahçesinden gelen yârin kapısında esen rüzgâr.
Gecenin karanlığını bana sor.
Suyun başında olanlar suyun değerini bilmezler.
Bir gün susuz kalacaklarını düşünmezler.
Meleğin toprağından aşk kokar.
Asırlar geçse de toprağımdan bu kokuyu hep duyarsın.
Efil efil eser sevenlerin yüreğini yakar.
Sana olan aşkım bu kadar kutsal, bu kadar özel.
Kayıt Tarihi : 28.2.2013 23:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!