Ey Koca Şehir Şiiri - Hakan Kaya

Ey koca şehir;
Yüreğimin isyan sahnelerinin mekanı
Tuttuğum dalın düşen yaprağında kokan çiçek

Yanan gözlerimi söndürürken gözyaşlarım
Körfezde kıyıya vurmuş bir balık can çekişmekle meşguldü

Susan sesim soyut gerçekliğin somut habercisi olamıyorken
Alsancakta martılar acı acı haykırmakla meşguldü

Batan güneş şehri karanlığa terk ediyorken
Ben susuz bir ilk bahar akşamında
Tek kişilik koca bir oyun oynuyordum hayatla

Ama aslında hayatın başrolü oynadığı oyunda
Figüran bir rolden ileri gidemeyen sessiz
Aynı zamanda yüreğinde fırtınalar biriktiren
Asi bir delikanlıyı oynuyordum

Ey koca şehir;
Adının anlamında bulamadığım gizli bir sır değilmiş
Sesinin tenimde yankılanması

Bir kenar mahalle çocuğunun yaramazlığı değilmiş
Elimi kesen bıçak yarası

Ey koca şehir;
Bitmek bilmeyen bu yangında
Susmaksa bıçağın kestiği yarada
Ben hiçbir zaman susmayacağım

Ay ışığında parlayacak yüzüm
Gün ışığında kalacak yüreğim
Ve susmak
Yalnızca sarhoş delikanlıların
Naralarında gizli kalacak

2009-İzmir