Ey Kızıl! Şiiri - Nefes Sahfa

Seni öldüreceğim
Hayal kırıklarıyla keseceğim boğazını
Bana sarkmış yüzünle bir şeyler sayıklayacaksın
Ben ateşten yaratıldım
Soldum
Sinirlerim sertleşti dünyanın saçlarını sıvazlamaktan
Şaraplar aktı yıkandığım ırmaklardan
Biliyorsun, tüm kıyafetler bol
Ulu dağlar egzajere
Tüm bu yaşadıklarımla sığamam yok
Ne sağ ne de sol kefeye
Ben topraktan yaratıldım
Bazen bir arkadaşımın üzerine atıldım
Bazen çiçekler çıkardım
Korktum
Mezar taşlarıyla süslenmiş bir patikayı adımlamaktan
Ve sustum
Öyle sustum ki sağırlar işitti
Tüm şehir, beyaz ve siyah kim varsa kelleni seyretti
Yabancıladım, irkildim, el uzattım, kirlendim
Dost sandım bana dostumu düşman ettin
"Fernweh"!
Kararım yek
Vesvesene kapattım kepenk
Tökez tökez gittiğim ipi de haram ettin
Sana ölüm değil monşer, işkence gerek
İşte bu yüzden:
Seni öldüreceğim
Gökten bir parça düşüreceğim elime iliştirdiklerinden
Böylece kaburgalarını paramparça edeceğim
Sana taksidi bitmemiş oyuncaklar yedireceğim
Faizlisinden
Ateş kükreyecek birden toprağım
Seni düşlerim de...
Şeytanın olacağım
Seni güneşlerimle
Çayır çayır yakacağım yeşilliklerde