Ey Kendini Sevgili Sanan Yar

Sevgili SananYar

ey kendini
sevgili gören kirpiklerin sahibi!
avuçlarında maviyi sunup,
tırnaklarında griyi saklayan.
gözlerinde beyazı,
gerdanında karayı gizleyen.
seni, seni sevebilir mi
yüreğim?

ey kendini sevgili sanan yar!
ben sevileri bayram giysileriyle
bırakırken saçlarına,
dünya çocuklarının ağzıyla
öperken dudaklarını,
sen çoktan misafir etmişsin
ruhuna başka bir ruhu.
sarmışsın çoktan teninin sıcaklığıyla.
böyle bir yüreği sevebilir mi
yüreğim?
ah sevgili
sen nasıl eş tutarsın
senin bende gördüğün
ben de ki seni.

o ki,
doğmamış çocuk bedeni,
yaşamın tozu bile değmemiş tenine,
bildiği tek mevsim
bahar.
bildiği tek ay
mayıs.
güneşle ay usunda aynı anlamda.
bildiği tek deniz,
düşünülen adı.
sevgisi,
DİCLE'nin suyu
FIRAT'ın asiliği.

sen nasıl eş tutarsın
bu sevgiliyle
senin bende gördüğün sevgiliyi?

senin ellerin
ruhunu kaybeden kadavra gibi
soğuk.
dilindeki seni seviyorum kelimesi,
avını bekleyen sırtlanları
çağırır tenime.
seni nasıl sevebilir
bu yürek?

senin bende gördüğün sevgiliyle
bendeki senin sevgisi,
kırmızıyla-beyazın
usdaki ayrımı.
HARRAN ovasından arında gel
ey kendini sevgili sanan sevgili.