Ey Keder Ayağa Kalk Şiiri - Kağan İşçen

gece
aklımdaki sorunun katili
korkunun oruspusu
gece
uzak köpek sürüleri
kafka'dan can alıcı bir satırın
ırgalaması karabasanlarımı
duyguların en şehvetli
katran karası bataklığı gece

gece
korkak ve güçsüz şair
filozofların basit ucuz sığınağı
pahasını vakitsiz ölümlerle anladığımız
gece

gece
çocuk ufukların yağmur öncesi
bulutluluk hali
acımasız eflatunî
kızıl
gece

yoksan
kar rengi düş yatağında
arzularımın
gece teslim almış demektir
ömrümün sonuna kadar
aydınlıklarımı

yoksul bir mahalle ağıtıydın sen
ey keder ayağa kalk
ayrılığa sürgün halkı yüreğimin
ayağa kalk
dağılsın toz bulutları
şu lanetin
sen en eski oğlu evrenin
tüm iyiliklerin yaratıcı kudreti
babildeki meçhul sonsuz sancı
belkıs'ın aşkı
bir akşam vakti omuzları çöken kölenin eşitlik düşü
ey keder ayağa kalk
ayrılığa sürgün halkı yüreğimin

gece
kedere eş asık yüzü güneşin
binbir biçimde konuşmak ihaneti
beni anlayamayacağın gerçeğinin
evrene yıldızsız dökümü
gece
beni unutacağın sokağa götürecek
zamanın zifiri kanı
boşluğun gözlerime senin yerine bakan gözleri
gece utancımın örtüsü olmamalıydı
ey keder ayağa kalk
yalnızlığımla başbaşa kalmak istiyorum