Ey Karanlık Çağın Acıları

Gecenin karalığında yolunu kaybetmiş
bir anlam oyuldu içime
İçime sürüldü bir ordu hüzün
Sürgüne göndersen de beni ey karanlık çağın acıları
Ey çağın karanlık, deli sancıları
Hicretten döner gibi girdim şehrin sokaklarına
Fethederek ve teslim alarak şehri
Aşkı en yalın haliyle kaç kez anlattım çağa
Ergen bir isyan ruhu dolandı dilime.
Seni sayıkladım her gece hece hece, kelime kelime.

Ey kutsal bir gülün sevdasını savunan adam
Alnını zemheri rüzgârdan sakınma hiç,
Yüreğin öldürücü hüzünlerine aldırmadan yürü
Hain bakışlara aldırmadan yürü
Bak işte acıların sürgünleri oyuldu içime,
Kaçak bir mahcubiyet sürüldü içime,
Kaçak bir mahkûmiyete sürüldü bahar

Kara kışa sürgün edildi bahar
Şimdi vebalı ve yasaklı bir duygudur isyan.
Şimdi ok gibi fırlayıp saplandı kalbime çağın karanlık acıları,
Karanlık çağın kalabalık ve kaba acıları
Şimdi taş gibi fırlayıp girdi sözlerim çağın kalbine.

Ey içimde durup fetih gününü bekleyen ruh
Ey beni bekleyen olgun isyan
Karanlık çağa saplanmış bu acıyı al içimden.
Sırtıma saplanmış bu paslı hançeri çıkar yerinden

Ey karanlık çağın haramileri,
Nasıl sürgülediniz acıları içimde?
Nasıl da sürgün ettiniz yüreğimi esrik çağa?
Nasıl da sürdünüz yüreğime kentleri?
Nasıl da öldürdünüz içimdeki aşkı?