Ey Kalem! Şiiri - Numan Akkoyunlu

Günlerdir uyuyorsun, şiir yazmadın kalem!
Dilimde sürünceme içimden gelen kelam
Meraktadır dostlarım alamayınca selam
Gel giderelim merak, sanırlar ki yoruldun
Söyle canım kalemim gerçek kime darıldın?

Damlat mürekkebini beyazın zeminine
Yine selam salalım dostların eminine
Her yüzüne gülenin aldanma yeminine
Gönül dostsuz olur mu başköşeye kuruldun?
Doğru kullanmadık mı, yanlışa mı sürüldün?

Hazır açıkta sayfan, hazır başında hokka
Hadi başla yazmaya, sığın yaradan hakka
Kabahatim var ise bilinsin düşsün takke!
Doğanın kaynağından çağlar iken duruldun
Hangi parmak kandırdı, hangi ele vuruldun?

İnsafına sığar mı selamı kesip gitmek?
Hiçbir kitapta yazmaz ansızın küsüp gitmek
Var mı darağacında sorgusuz asıp gitmek?
İnfaz veren yargıcın elinde mi kırıldın?
Yoksa denize düşüp yılana mı sarıldın?

Çok geceye sabrettim, çıkmadın ki sabaha
Karanlık içe sindi, neden girdin günaha?
Alıp başım gidersem bulamazsın bir daha!
Kadim dostluk bu mudur tam ortadan yarıldın
Kimin ayakaltına parça parça serildin?

Bozuldu ahengimiz kalmamış ahde vefa
Çarçabuk unutuldu birlikte süren sefa
Böyle acı hüzünü yaşıyorum ilk defa
Biraz ayıp oluyor durduk yere gerildin
İllada rest diyorsan misli ile görüldün

25.11.2013