Ey Kadınım Şiiri - İzzettin Coşkun

Hiçbir kitap taşıyamaz bir kelimelik bizi
Ve hiçbir düzen süremez ikimizi
Sen garip
Ben sevdalı
Sen yoksun yanımda ya
Işte budur felaket sonumuz...

Keşke hiç bitmese bu gecemiz diyecektim.!
Ama sen yoksun
Bende yoksul
Sen uzaklarda
Ben sabaha doğru nöbetçi oldum tuzaklarda

Bir kadınım olsaydın baş ucumda
Geceler desen bahane
Sen şiir,
ben şair
Seni deliler gibi seviyorum Ey sevda kadınım...
daha ne diyeyim sevgilim...?

Ben gece yerimden vuruldum be kadın
Seni kifayetsiz...
Seni çırılçıplak yerinden kıyafetsiz...
Sen Kabus olsaydın
Ben ter dökerdim
Ve en korkak halimle seni kendime
Ve tekrar tekrar kendime saklardım

Ve diyorum ki geceler bitmez ey kadınım
Şiirlerde seni sayıklayan adınım
Desemki gel bir ömür sarılı kalalım
Beni yüreğimden vurur musun?

Yastık ve yorgan değil
Aynı gökyüzünda sevişmek nasip olsun.
Tenin tenime değince
Dünya öyle hırçın öyle bir yağmur bastırır ki
Sen ıslak ben ıslak
Ikimiz sevdalı

Seni Diyarbakır gibi bağladım uykularıma
Biraz mülteci biraz kaçak
Biraz da yasak....
Sen başkentim değil
Bastacımsın her gece

Sen roboski kadar yaraladın beni
Ve Reyhanlı kadar paramparça
Bu gece bölündük sevdamıza
Bölündük eşkıya yanımıza

Ve 34 yerimden sevdalıyım sana
Dersimin Munzuru kadar
Ve yağmurlar dünyadan dinene kadar...

.....