İstanbul çağırıyordu. 'Ey İstanbul' diye haykırıyordu.
Ey İstanbul ey yar!
Günler geçti, aylar.. Unutmadı İstanbul'u. Seviyordu çünkü...
Yazdıklarında anlatmıştı herşeyi.
Zor muydu onu görmek, görüp dokunmak,
Sarılmak...? Hasreti ile kavrulurken yüreği, hep özlemle beklediğini söylemek zor muydu bu kadar?
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
