Ey İstanbul, İstanbul, nerde o eski yüzün?
Yığınlar arasında, kaybolmuş mânâ özün.
Kâinata fermandı, O hanede bir sözün!
Yâd edince mâzîyi, gözlerim yaşla doldu.
Gönül gülüm İstanbul, bilmem ki nasıl soldu?
Her yerinde sen kokar, her yerinde o devlet.
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
